Rozdział drugi. Harry

*Obawiam się, że coś będzie*

(Jakoś to odznaczę)

- Uuuuu, shut up and dance with me!

Nieustannie słyszę jedno i to samo. Człowiek już nawet spokojnie spać nie może, bo sąsiedzi są tak wspaniałomyślni, że o dziewiątej rano krzyczą teksty piosenek podczas przyrządzania śniadania. Właściwie w kamienicy, w której mieszkam znam tylko jedną taką osobę, mieszkającą akurat obok mnie. Może nie przeszkadzałoby mi to tak bardzo gdyby śpiewała w swoim domu, a nie u mnie w kuchni jak co ranek.

- Zamknij się, błagam! –jęczę dostatecznie głośno w poduszkę i naciągam kołdrę na głowę.

- Czyżby znowu kac?! –pyta zdecydowanie zbyt promiennie Kelly i wychyla się przez drzwi trzymając łyżkę w dłoni.

- Tak. Ucisz się wariatko. I dlaczego znowu jesteś u mnie w mieszkaniu?

- Tak się składa skarbie, że nie zamknąłeś drzwi w nocy jak wróciłeś. ZNOWU. A że nudziło mi się u siebie to postanowiłam przyjść i zrobić ci śniadanie, lamusie. Okazałbyś trochę wdzięczności, wiesz? –mówi z wyraźnym fochem i znika za futryną od mojej sypialni.

- Dziękuję. –mówię, ponieważ to na mnie wymusiła i z trudem wygrzebuję się z połów pościeli.

Gdy w końcu udaje mi się wstać, ledwo co idę podpierając się wszystkiego w około, tak na wszelki wypadek dla bezpieczeństwa i wchodzę zaspany do kuchni. Kelly jest już ubrana do pracy w swoją śliczną kwiecistą sukienkę, którą absolutnie uwielbiam, bo wygląda w niej jak bogini, włosy ma lekko pokręcone i podpięte niedbale na bok. Macha łyżką nad patelnią gdzie smażą się jajka i te jej okropne pomidory w ziołach, którymi mnie faszeruje, bo podobno są zdrowe i pyszne. Nigdy jej nie słuchajcie, bo wmawia sobie wiele rzeczy, a wam może wmówić jeszcze więcej.

Otwieram szafkę i szukam czegoś na pozbycie się bólu głowy. Znajduję jakieś tabletki i połykam jedną popijając wodą. Kelly śpiewa jak dotąd nie znaną mi piosenkę i smaruje chleb cienką warstwą masła co oczywiście też mnie wkurza, bo masło jest na kanapce po to, żeby czuć je w smaku, a nie po to, żeby tylko pokrywało pieczywo. Podszczypuję ją specjalnie w pośladek na co zaczyna się ode mnie oddalać. Wywołuje to u mnie szeroki uśmiech, ale wkrótce schodzi on z mojej twarzy gdy dziewczyna kopie mnie w piszczel.

- Cioto! –wykrzywia się śmiesznie gdy nie ustępuję i odkłada swoje czynności na później tylko po to, żeby mnie uderzyć w bark.

- Jestem głody… -narzekam i przytulam mocno jej ciało do swojego, żeby powstrzymać jej ruchy.

- To mnie zostaw, do cholery! –jęczy i próbuje ugryźć moją nagą skórę. Chwytam jej oba policzki w dłonie i próbuję pocałować ją w usta. –Śmierdzisz! –marudzi więc puszczam ją i wzdycham przeciągle w jej stronę.

- Jesteś głupia. –podchodzę do niej i obejmuję ją od tyłu, wtulając głowę między jej szyję. Składam delikatny pocałunek na jej ramieniu i siadam przy stole, czekając aż skończy pichcić.

- Idziesz dzisiaj do pracy? –pyta zaczynając luźną rozmowę.

- Chyba muszę… ale dopiero o czternastej. A dlaczego pytasz?

- Bo wiesz świetnie się składa… -zmienia ton głosu na słodki, więc czegoś ode mnie chce.

- Nie. Nie zgadzam się. –mówię automatycznie i patrzę przez okno, podziwiając ruch uliczny Nowego Jorku.

- Robię ci śniadanie, a ty nie chcesz mi pomóc w małej sprawie. Niewdzięcznik. –prycha i układa jedzenie na talerzu.

- Będziesz musiała zrobić dla mnie coś ekstra. Śniadanie zrobiłaś z własnej woli, bo ci się nudziło.

- Harry, no.

- O co w ogóle chodzi? Może zacznijmy od tego. –pytam, gdy talerz ląduje przede mną i od razu zabieram się za jedzenie.

- Zostaniesz z Mohito? –pyta szybko i uśmiecha się do mnie jak mała dziewczynka.

- Ooo nie! Nigdy więcej nie zostanę z tym diabłem sam w domu. –zaczęła robić oczka jak kot ze Shreka, ale nie dla mnie te numery.

- To tylko pies, Harry. Nie zrobi ci nic złego… -burzy się i wywija dolną wargę, żeby wzbudzić moją litość.

- Oczekuję zapłaty. –mówię nonszalancko i pakuję do buzi nawet tego pomidora, który smakuje jak ścierka w postaci galaretki. –Dość prostej zapłaty rzecz jasna, którą możesz dać mi teraz.

- Więcej tych tajemnic, bo za mało mi ich dałeś… -marudzi kolejny raz, dosłownie jak Brian i krzyżuje ręce na piersi. Przełykam ostatni kawałek jajka i przygryzam lekko wargę.

- Kelly… -mówię przeciągle i ponętnie jej imię.

- Nie… Harry za piętnaście minut muszę wyjść do pracy. –tłumaczy i zabiera pusty talerz, stawiając go na zlewie.

- Zdążę. –mówię jakby to była najbardziej oczywista rzecz na świecie. Kelly staje naprzeciw mnie, a ja lekko przysuwam ją za biodra w swoją stronę.

- Spóźnię się do pracy. –szuka kolejnej wymówki i patrzy na mnie z politowaniem.

- Usunę z ciebie tylko jedną część garderoby… -mówię, powoli wodząc dłonią po jej udzie, aż w końcu docieram do gumki jej majtek i zsuwam je ostrożnie w dół.

- Jezu Harry, co ja z tobą mam za los? –pyta sama siebie a ja wzruszam ramionami i podnoszę się z krzesła.

Przyciskam usta do jej warg i podnoszę ją do góry zmuszając tym samym do tego aby oplotła nogami moje biodra. Idę z nią pewnie do sypialni, gdzie kładę nas na łóżku i rzecz jasna góruję nad nią. Wodzę chwilę dłońmi po jej ciele i zdejmuję z siebie moje jedyne okrycie. Rozstawiam jej nogi szerzej i nie przestając jej całować, wchodzę pewnie w jej ciepłe wnętrze. Cieszę się, że Kelly jest jedną z tych kobiet, które używają antykoncepcji tylko dlatego, żeby mieć regularnie okres, nie tylko dlatego, że się pieprzą. To ogromny plus dla mnie, bo nie muszę zakładać tego lateksowego cholerstwa, przez które wiele się nie czuje.  Słyszę jej jęk i wbija we mnie boleśnie paznokcie.

- Tyle razy ci mówiłam, żebyś tak nie robił. –beszta mnie i próbuje załagodzić oddech.

- A ja za każdym razem nie mogę się opanować, żeby tego nie zrobić. –odpowiadam zgodnie z prawdą i mocno do niej przywieram, dzięki temu słyszę kolejny jęk wypływający z jej słodkich ust.

Nie jest odpowiednio przygotowana na seks. Jeszcze minuty temu gotowała śniadanie sąsiadowi, więc zapewne nie myślała o pieprzeniu się z nim zaraz po tym gdy jedzenie zniknie. Trudno jest mi się w niej poruszać, bo nie jest wystarczająco wilgotna, a niestety, albo może i stety, nie należę do posiadania małego przywodzenia, więc początek jest dość chaotyczny, wolny i całkowicie nienormalny. Kelly niemal na mnie warczy, gdy dociskam ciałem mocniej niż powinienem, ale staram się to jakoś zrekompensować pocałunkami i lekkim głaskaniem.

Wzdycham, przymykając oczy, gdy zaciska wokół mnie mięśnie, a gdy je rozluźnia mogę się w niej swobodnie i płynnie poruszać. Patrzy mi prosto w oczy, oddychając głośno. Uwielbiam ją.

- Harry… -szepcze łapiąc porządniejszy haust powietrza.

Jest ciepła i miękka. Jednostajnie uderzam o nią biodrami w podobnym tempie i zauważam jak jej warga zaczyna lekko dygotać. Całuję ją ponownie nie przestając się poruszać. Udaje mi się trafić w jej najczulsze miejsce, dzięki czemu słyszę długi pomruk, który wydaje. Jest już na krawędzi. Wiem to, bo zaczyna poruszać nogami zbyt często i niekontrolowanie wzdycha mocno, mając przy tym zamknięte oczy.

- Dochodzisz… -zauważam, szepcząc ponętnie w jej lewe ucho, na co jęczy i kiwa potwierdzająco głową.

Postanawiam sprawić by doszła sama, co w niedługim czasie czyni drżąc lekko i gryząc wargę. Skupiłem się głównie na tym by to ona doszła, a przecież to ja oczekiwałem zapłaty. Nie wiem dlaczego, ale jakoś dobrze było mi z tym, że tylko ona się spełniła, że ja to spowodowałem. Unoszę głowę by na nią spojrzeć i uśmiecham się gdy widzę jej zmęczenie spowodowane orgazmem. Poruszam się jeszcze krótko i wychodzę w niej, nie kończąc.

- Czy ty…? –pyta cicho i zgarnia sobie włosy z czoła.

- Nie kotuś. Idź do pracy, bo się spóźnisz. –mówię jej spokojnie i podnoszę się do siadu porywając ją za sobą.

- Harry, przecież jeszcze nie… -wyrywa się ze swoimi wywodami, ale szybko uciszam ją całusem.

- Jest dobrze, serio. A teraz spadaj i przyprowadź mi tego diabła. –uśmiecham się do niej szeroko i pomagam wstać. Oboje ubieramy naszą bieliznę i idziemy w stronę drzwi wejściowych.

- To było… miłe. –komentuje zwięźle Kelly i daje mi szybkiego całusa. –Dzięki.

- Następnym razem nie będę taki miły. –żartuję otwierając jej drzwi.

- Właściwie… będziemy musieli porozmawiać, Harry. Ale to innym razem.

- Dobrze. –zgadzam się i trochę boję się tej jej rozmowy, ale z resztą już nic mnie chyba nie zaskoczy, więc luz.

- Przyjdę po niego o szesnastej, także skorzystam z twoich kluczy… chyba że znów nie zamkniesz… -mówi podnosząc z podłogi w swoim mieszkaniu tego przeklętego szczura, zamyka drzwi i wpycha mi zwierzaka w ramiona. – Miłego dnia, Harry.

- Wzajemnie, Kelly. –odpowiadam i patrzę do ostatniej chwili jak zbiega po schodach na dół. Wchodzę do mieszkania, zostawiam Mohito na podłodze i dzwonię do Briana. 

_____________________________________

Dzień dobry słoneczka ;*

Tak wiem, co ten rozdział tutaj nagle robi, przecie jeszcze nie mam lipca!

Ale jakoś nie mogłam się powstrzymać i zrobiłam wam małą niespodziankę z okazji... ostatniego poniedziałku szkolnego. :D

Z racji tego, że nieokreślona siła szczęścia, która mnie ogarnia od dwóch dni, bo napisałam najpiękniejszy na świecie rozdział czternasty tego opowiadania i wyszedł mi tak jak chciałam *O* chciałam pozdrowić wszystkich czytelników, życzyć im Briana Montenegro, Esztyna, Najala, Koltona i czego wy tam jeszcze chcecie. XD

Dzielcie się wrażeniami (chociaż wiem, że to są ino takie rozdziały przejściowe, nudnawe i za krótkie wieeeem) ale uwielbiam czytać wasze komentarze soł jakbyście miały ochotę to proszę bardzo ;3

Co tam jeszcze? No w sumie to chyba tyle... Mam nadzieję, że ocenki poprawione, wszystko pięknie, ładnie dokończone i w piątek z uśmiechem na ustach powiecie szkole; "Wypierdalaj!" :) 

Przypominam iż trzeba się zapoznać z zakładką OZNACZENIA. 

Do następnego aniołki <3