Rozdział pierwszy. Harry

- Brian, człowieku, nawet mnie nie denerwuj. Idziemy do Belleville, bo to najlepszy klub w tym mieście i jestem przekonany, że znajdziesz tam miłość swojego życia. Masz dwadzieścia cztery lata, a jeszcze nigdy nie widziałem cię z laską. –wypominam przyjacielowi, a nasz taksówkarz trąbi jak porąbany na motocyklistę, który wjebał mu się prosto przed maskę.

- Może nie chcę mieć teraz „miłości swojego życia” co? Nie pomyślałeś o tym? –marudzi opierając brodę na ręce.

- Pomyślałem o tym, że jesteś zwykłym gejuchem! Jak można się nie oglądać za laskami? Wszystkie są jak dar natury, który powinniśmy pielęgnować, kochać, pieprzyć i sprawiać by robiły nam dobrze, rozumiesz?

- Święta prawda! –dopowiada kierowca.

- Pan prowadzi! –szturcham jego ramię i pokazuje mi dłonią drogę. – Brian, zrób to dla mnie… i ja i ty skorzystamy.

- Harry nie mam ochoty…

- Kurwa, no bo rozpowiem wszystkim, że jestem dupojebcą. –torturuję go śmiejąc się.

- Nie jestem, spierdalaj. –odpowiada naburmuszony i odwraca głowę patrząc się na ruch uliczny miasta. –Okej. –szepcze cicho tak, że ledwo co mogę usłyszeć.

- Co? –dopytuję się odwracając jego głowę w moją stronę.

- Jedziemy do Belleville i wyrywamy laski. –odpowiada posłusznie, dokładnie tak jak to chciałem usłyszeć.

- Panie kierowco… -mówię nonszalancko i rozsiadam się wygodniej na tylnim siedzeniu taksówki. –Zmieniamy kierunek.

- Dobra decyzja. –chwali i skręca gwałtownie w uliczkę prowadzącą do najlepszych kobiet w Nowym Jorku.

*Dwie godziny później*

- Brian co jest z tobą?! –wydzieram się przez muzykę w stronę tego idioty.

- Nie jestem dobry w wyrywaniu… Mówiłem ci, że to zły pomysł! –odpowiada, a ja popycham go w stronę baru.

- Pierdolenie. –podsumowuję i siadam na wysokim krześle barowym. –Po prostu musisz podejść do dziewczyny, powiedzieć parę słów z głębi twojej pedalskiej duszy...

- Harry, ile razy ja ma ci kurwa mówić, że nie jes…

- EEE! I wtedy proponujesz jej drinka, mówisz jej, że nigdy nie spotkałeś tak ślicznej dziewczyny jak ona i czekasz jak potoczy się rozmowa.

- Boże jakie to tanie… -znowu narzeka pocierając dłonią skroń.

- O i widzisz! Jeśli sama zauważy, że to tanie, to znaczy że nie jest taka łatwa i nie będziecie pieprzyć się w kiblu, jeśli podziękuje i odwróci wzrok znaczy, że jest nieśmiała i skromna, ale przy dobrych wiatrach uda się ją przekabacić, a jeśli wyśle cwany uśmieszek jest twoja…

- Czyli istnieją tylko trzy typy kobiet, tak? Weź ty się pierdolnij w mózgownice Styles.

- Istnieją również te zajęte, ale o tym się dowiesz w rozmowie wstępnej. –odpowiadam pewnie i kiwam w stronę barmana. –Proszę cztery szkockie.

- Nie lubię szkockiej… -po raz kolejny Brian marudzi, a mnie szlag jasny trafia.

- Cztery czyste jednak. –mówię barmanowi a on stawia przed nami kieliszki. Kładę mu pieniądze na blat, gdy nalewa do kieliszków wódki i odchodzi.

- Pij. –podaję przyjacielowi dwa kieliszki i sam biorę swoje opróżniając ich zawartość.

- To tak zwana pewność siebie i gadane, mam rację? –pyta Brian, a ja uśmiecham się na znak, że odgadł o co mi chodziło.

- Ok, człowieku, bo nie mam już do ciebie siły… pomogę ci. Upatrz sobie jakąś, a ja was przedstawię. Tylko nie jakąś zajętą, bo ja jako człowiek kompetentny i roztropny, nie zamierzam rujnować komuś związku, jasne? –mówię i wstaję z krzesła, zaczynając się rozglądać.

- Harry… -jęczy zrezygnowany.

- Może być? –kiwam głową w kierunku gdzie siedzi drobna szatynka sącząca drinka. Jest sama co polepsza naszą sytuację, zapatrzona jest w przestrzeń przed sobą. Wydaje się wyłączona. Na pewno Brian jej nie przeleci, ale przynajmniej spróbuje zagadać, a to już jest jakiś start.

- Dobra, nie będę już marudził. Miejmy to już za sobą, bo nie chce mi się z tobą użerać… -znowu marudzi, co za kretyn? Nawet nie wie, że próbując nie narzekać to i tak narzeka. Rozpieszczona cipa, ale i tak go uwielbiam.

- Dobra pizdo. Wyrwiesz ją, wierze w ciebie. Udowodnisz wszystkim, że nie jest z ciebie taka baba za jaką cię uważam. –zaczynam się śmiać przy okazji klepiąc go w policzki.

- Spierdalaj idioto. Możesz mi przypomnieć dlaczego ja się w ogóle z tobą zadaję?! –wrzeszczy i poprawia swoją koszulkę co wywołuje u mnie jeszcze większy śmiech.

- Nie mam pojęcia. –odpowiadam mu zgodnie z prawdą.

 Powinien mnie nienawidzić, bo przeze mnie ma same problemy, ale niejednokrotnie również ratowałem mu tyłek. W sumie jesteśmy kwita. Nie no ok, on zrobił dla mnie znacznie więcej niż ktokolwiek inny na tej planecie. I dlatego znajdę mu zajebistą dziewczynę nawet jeśli jej nie chce. Cipa.

- No ja też nie mam pojęcia, gnido.

- Dobra, chodź.

Posyłam mu wielki uśmiech i podnosi tą swoją hrabiańską dupę w siedzenia. Klepnąłem go pocieszająco między łopatkami i odwróciłem się w stronę dziewczyny. Na nasze szczęście nie uciekła. Była ładna, nawet bardzo, pomimo zapadniętych policzków i zapuchniętych oczu. Czyli płakała. Oh, dzięki Bogu, Brian jest doskonałym pocieszycielem.

- Przeleć ją, chyba tego dziś potrzebuje. Jak z nią nie wyjdziesz to jesteś ciotą. –ostrzegłem go, grożąc mu palcem przed nosem, na co zareagował jedynie wywróceniem oczami.

- Cześć. –mówię w końcu i opieram się łokciem o blat baru tuż przy drinku dziewczyny.

- Cześć. –odpowiada smętnie nie podnosząc nawet głowy by na nas spojrzeć.

- Jestem Harry, a to mój najlepszy przyjaciel Brian. –przedstawiam nas, co nie wywołuje u dziewczyny, żadnych emocji. –Chcielibyśmy postawić ci drinka, może chwilę pogadać, poznać się…

- Nie jesteście w moim typie. –odpowiada unosząc głowę w górę. Nasze spojrzenia stykają się na chwilę, ale zaraz zamyka oczy i przystawia do ust drinka. Kończy go i odstawia na bar.

- Jeszcze jeden proszę. –mówię w stronę kelnera nie spuszczając z niej wzroku.

Wydaje się być zmęczona, nie mówię już o upojeniu alkoholowym w jakim trwa. Jest wykończona. Do tego wychudzona, upłakana i smutna. Przed nią pojawia się drink i automatycznie za niego chwyta. Upija duży łyk i przygryza po tym wargę odstawiając ostrożnie szklankę na podkładce do piwa. Ubranie nie jest typowo klubowe. W dzisiejszych czasach dziewczyny niemal nie ubierają się do klubów, ona natomiast ma czarne rurki i zwyczajną granatową bluzkę z długim rękawem. Włosy proste, lekko potargane. Co taka dziewczyna robi w tym klubie?! Zupełnie tu nie pasuje.

- Zdradzisz mi swoje imię? –pytam grzecznie stukając palcami o blat.

- Niestety nie… -mówi i opiera się ciężko plecami o oparcie krzesła.

Widać, że nie jest niska, śmiem stwierdzić, że nawet wysoka. Ale jednego jestem pewien w stu procentach, jest śmiertelnie chuda. Lubię smukłe dziewczyny z kształtami kobiety, nie z kształtami patyka. Jeśli o mnie by chodziło, zacząłbym szukać innej kandydatki na dzisiejszy wieczór, ale tu chodzi o Briana. Cud, że w ogóle się na to zgodził, więc jeszcze się chwilę pomęczę z tą dziewczyną i oddam ją w jego ręce.

- A może powiesz mojemu koledze? –zachęcam ją i przysuwam Briana bliżej siebie, zarzucając mu rękę na ramię.

- Jeśli nie chcesz to nie musisz… -mówi jej od razu. –Harry jest upierdliwy.

- Zrobię mu na złość. –odpowiada dziewczyna i nachyla się nad uchem Briana. Trochę mnie to zaskakuje, ale i tak wszystko idzie po mojej myśli.

- Miło mi cię poznać. –sympatycznym tonem Brian komentuje i lekko się uśmiecha.

- Świetnie! W takim razie ja zostawię was samych. –mówię natychmiast i odchodzę podszczypując Briana w tyłek i śmiejąc się z niego.

Siadam z powrotem na swoje poprzednie miejsce i obserwuję ich. Brian usiłuje cokolwiek w siebie wydusić a dziewczyna kończy drinka, który jej zamówiłem. Patrzy się w końcu na mojego przyjaciela mówi coś do niego i zaczyna wstawać. Brian chwyta ją amortyzując nieunikniony upadek, ale ona odtrąca jego ręce i chwiejnym krokiem zmierza w stronę wyjścia. Patrzę na kolegę oczekując jego powrotu do mnie, ale on robi najbardziej nieoczekiwaną rzecz na świecie. Wychodzi za nią na zewnątrz. Czyli nie jest pedałem. Uśmiecham się sam do siebie i w końcu proszę barmana o moją szkocką.

***

___________________________________________________

Tak oto pod naciskiem ze świata internetowego, rozdział pierwszy pojawia się wcześniej niż powinien, ale cóż ja biedna mogłam na to poradzić?

Gratuluję cwana istoto, wygrałaś. <3 

Ok. 

Dzielcie się wrażeniami! Wasza opinia jest tutaj najważniejsza, bez niej pisanie jest bezsensu, dlatego komentarze, są jak najbardziej brane pod uwagę :D

Następne rozdziały pojawią się w terminie podstawowym, żadnych odchyleń nie planuję i choćby się waliło i paliło, nikt mnie nie przekona do wcześniejszej publikacji XD

Powodzenia w ostatnich dniach szkoły, maturzyści współczują wszystkim innym :D 

Niedługo pojawi się zakładka, z którą koniecznie trzeba będzie się zapoznać, aczkolwiek jeszcze o niej kiedyś przypomnę. 

To chyba tyle na dziś ;*

Buziaczki <3