Rozdział czwarty. Harry

Gdy tylko wchodzę do mieszkania, zaciągam się zapachem smażonego kurczaka i frytek. Kelly i Brian siedzą przy stole i jędzą wspólnie przyrządzony obiad. Zostawiam klucze na komodzie, która stoi naprzeciwko drzwi i idę w ich stronę. W ogóle nie zwracają na mnie uwagi, dalej gadają naprzemiennie przeżuwając posiłek.

- Cieszę się, że ją poznałeś, Brian. Każdy potrzebuje kogoś bliskiego, oddanego. Życzę ci, żeby jakoś się wam ułożyło.

- Wiesz, to za dużo powiedziane. Przecież jej nie znam, wydaje mi się, że to będzie przyjaźń. Nie jestem dobry w związkach i nie chce tego na siłę przyspieszać.

- Ciota. –wtrącam od siebie, ale znowu zostaję zignorowany.

- A ona podchodzi do tego w sposób przyjazny i luźny, czy jest nieśmiała kompletnie i zawstydza ją twoja obecność?

- Kelly… -Brian jest speszony, nie chce o tym rozmawiać, bo wlepia wzrok w talerz i dłubie widelcem w kurczaku jak dziecko.

- Posuń się – mówię do niego, żeby rozluźnić atmosferę i sprawiać, żeby Kelly nie drążyła tego tematu. Jestem cholernie ciekaw jaka jest tak dziewczyna, ale nie wystarczą mi opowieści. Poza tym, może z tego nic nie wypalić, bo Brian i jego pech zawsze równają się katastrofą. Posłusznie posuwa się na krzesło obok  i zaczynam jeść razem z nimi.

- Jak tam w pracy, Kelly? Przyniosłaś jakieś ciasto albo babeczki? –pytam nadzwyczaj grzecznie i pakuję sobie do ust frytki.

- Dzisiaj mam tylko rurki z kremem, bo wszystko inne poszło. –mówi odkładając talerz do zlewu i zaczyna go monotonnie myć ściereczką.

- A u ciebie Brian? Mam nadzieję, że miło spędziłeś dzisiejszy dzień.

- Całkiem nieźle. Za chwilę jadę do April, chciała się ze mną spotkać. –tłumaczy i podaje Kelly kolejny talerz do umycia.

- Jestem dumy, stary. Musisz mi ją koniecznie przedstawić. Co powiesz na imprezę w piątek? Zgarniemy naszych ludzi, wprowadzimy ją do naszego świata, potańczymy, wypijemy. Powinno być fajnie. –mówię do przyjaciela z uśmiechem i ogromną nadzieją na to, że się zgodzi.

- Poznałem ją wczoraj człowieku. Nie oczekuj, że zostanie moją dziewczyną z dnia na dzień, żebym mógł ją zabierać na imprezy i Bóg wie co jeszcze… do tego potrzeba czasu. Poza tym jak już wcześniej mówiłem, nie wiem co z tego wszystkiego wypali. Ona nie wydaje się typem imprezowiczki.

- Tak, jasne. Tylko nie wiem, kto siedział wczoraj przy barze i pił jednego drinka za drugim. Jak się nie umie bawić to przynajmniej lubi pić, a to już poddaje się do kategorii: imprezowicz.

- Dobra, wychodzę. Jak jutro wrobisz mnie w takie gówno jak dzisiaj to możesz zapomnieć, że miałeś przyjaciela. –ostrzega mnie i ciągnie za klamkę od drzwi frontowych.

- Ja też już powinnam iść. –mówi Kelly gdy Brian zamyka za sobą drzwi.

- Nie idź jeszcze. –proszę ją i w tym samym momencie Mohito wskakuje po krześle na stół i zaczyna jeść mój posiłek. Nawet nie będę się denerwował, żeby go upomnieć. Po prostu jemy razem.

- Jestem zmęczona po pracy. Wiesz ile ja musiałam dzisiaj tortów udekorować, ile ciasteczek upiec i przystroić? Twoja robota to nic w porównaniu z moją.

- No nie byłby tego taki pewien, Kelly. –trącam psa widelcem na co zaczyna warczeć i patrzy na mnie morderczym wzrokiem. Wzdycham i zostawiam mu resztki, żeby dojadł samodzielnie. – Chciałaś o czymś rano porozmawiać, prawda?

- Oh, tak. Rzeczywiście. –siada na krześle obok i wzdycha głęboko układając zapewne w głowie co i jak zamierza mi powiedzieć. – Chyba będziemy musieli jakoś to ograniczyć. –szepcze, a ja nawet nie mam pojęcia o co może jej chodzi.

- Ale co?

- Sypianie ze sobą Harry. –wali prosto z mostu. Nie spodziewałem się, że będziemy poruszać ten temat. Kiedykolwiek.

- Jest ci źle? Zrobiłem coś niewłaściwego?

- Nie, nie. Nie o to tutaj chodzi… Chyba się zakochałam… -mamrocze pod nosem. Moje serce przyspiesza a oddech robi się niedbały podczas ciszy jaka nastaje po jej słowach.

- Kelly… -wyduszam z siebie z trudem i opieram się ciężko łokciem o stół podpierając sobie dziwnie bolącą głowę.

- Nie jestem pewna, ale to chyba właśnie zrobiłam. Będzie mi trudno spać z tobą podczas gdy będę kochać innego mężczyznę, także obawiam się, że dzisiejszy poranny seks był ostatnim w naszej wspólnej karierze –śmieje się lekko i wysila się, żeby utrzymać uśmiech na twarzy jeszcze dłużej.

- Myślałem, że… Jezu, ale mnie przestraszyłaś. –chichoczę nerwowo i usadzam ją sobie na kolanach. – Jesteś taka głupia. –mówię jej i całuję w ramię. –Oczywiście, że przestaniemy. Przecież wiesz jaka była nasza relacja. Czysto przyjacielska. Jeśli kogoś znalazłaś to się bardzo cieszę! Kolejna osoba na której szczęściu mi zależy, właśnie to szczęście odnalazła. Zdradź mi kim jest ten szczęściarz?

- To Eric. Wiesz, ten który tańczy zawsze na końcu, ale robi najtrudniejsze figury na samym końcu występów.

- Wiem, wiem, oczywiście. Jest zajebisty. –komplementuje i uśmiecham się na samą myśl o zdolnościach tego kolesia. – Życzę wam wszystkiego co najlepsze. –dodaję po chwili i podnoszę się z siedzenia porywając ze sobą dziewczynę. Zabieram Mohito talerz, który wylizał dokładniej, niż ja bym go umył i stawiam do zlewu.

- Wytrzymasz jakoś? –pyta mnie i bierze pieska na ręce.

- Proszę cię! Nie tylko ty jedna śpisz w moim łóżku.

- Fuj. –robi krzywą minę i trzepie głową. – A tak w ogóle powinieneś kupić większe to łóżko. Tylko ty się na nim mieścisz. Dla drugiej osoby nie ma miejsca, więc nie wiem, jak te laski tu u ciebie nocują.

- Leżą na mnie. Albo ja jestem nad nimi, ale tak spać się nie da. –uśmiecham się zadziornie, a Kelly wywraca oczami, głaszcząc szczekającego diabła.

- Obiecaj, że będziesz za mną tęsknił. –mówiąc to ma wywiniętą wargę i nie mogę się powstrzymać, żeby do niej nie podejść i jej nie ugryźć.

- Nie będę. –odpowiadam i czochram ją po włosach. Kręci głową na znak, że mi nie wierzy i robi lekki obrót kierując się do wyjścia. Otwieram jej drzwi, bo jej dłonie są skrępowane przez psa i patrzę jak idzie cztery kroki w stronę swojego mieszkania, które otwiera stopą.

- Do zobaczenia Harry.

- Przyjdziesz zrobić mi śniadanie? –pytam gdy drzwi już są prawie zamknięte.

- Nie. Przyzwyczajaj się! – i tak wiem, że przyjdzie, żeby mnie obudzić.

- Zostawię otwarte drzwi! –odkrzykuję i zatrzaskujemy drzwi naszych mieszkań w tym samym momencie. 

_____________________

WITAM! 

NIE MAM CZASU NA NOTKE DO LUCYNA U MNIE JEST AASDFGHJKL <333

 LUCY POZDRAWIA SPOD KOŁDERKI, POZDRO RÓWNIEŻ OD PSÓW KTÓRE NAS SPISAŁY I OD MOJEJ MAMY SWAG ! :D

MAM NADZIEJĘ ŻE PODNIETA ROŚNIE Z KAŻDYM ROZDZIAŁEM.

WYBACZCIE ZA BŁĘDY ALE NIE MAM CZASU ICH DZIŚ SPRAWDZIĆ 

XD

CZEKAM NA KOMENTARZE I OPINIE MISIE ;*

KOCHAM WAS BYE ;3